Tekenen heb ik eigenlijk altijd al gedaan. Ook maakte ik illustraties voor diverse verenigingsbladen. En tijdens mijn werk in de thuisbegeleiding gebruikte ik het als instrument om in contact te komen met een patiënt / cliënt. Of om iemand tot creativiteit te stimuleren en ook wel om het als communicatiemiddel te grebruiken als spreken een probleem was. Maar ik heb het een tijdje weinig aandacht gegeven in mijn collectie omdat schilderen zo op de voorgrond kwam te staan en ik er een atelier voor nodig had, om beter te kunnen werken.

Maar tekenen kan eigenlijk op allerlei soort plekken. Met een tekenblok op schoot, in school, waar ik vrijwilligerswerk was gaan doen in 2019. Of buiten tijdens een vakantie, of in mijn tuin of gewoon op de bank of aan een tafel. Ik herinner me ook de belangrijke keer toen ik "Picasso" zat te tekenen in zweden. Een klein terriër hondje, dat op een klein schetsblokje terechtkwam. Ik weet niet eens meer of de tekening afkwam, of waar hij terecht kwam. Misschien bij de Zweedse vriendinnen, wat het was aanleiding voor de kunstenares, partner van mijn gastvrouw, om me aan het schilderen te zetten. Ze maakte een grote tafel vrij, gaf me een groot vel papier en allerlei materiaal en verf en daar ging ik. Ik ging schilderen en besloot er nooit meer mee te stoppen. Of het op een laag pitje te zetten. Ik "kwam uit de verf" en vond mijn medium (terug) dat ik nodig heb om mijn indrukken te verbeelden.

Maar,... net heb ik een tekening die ik gisteren maakte geüpload en realiseerde me dat ik er nog meer had gemaakt de afgelopen tijd die toch de moeite waard zijn om te delen. Spielereien met pastel en kleurpotloden in pasteltinten.

 

 

En dan niet te vergeten, de vele portretten die ik op school maakte, die ik helaas niet  kan delen om privacy-redenen.

En dan waren er de portretten die ik in de laatste twee jaar, tijdens het vertoeven op aangewezen werkplekken bij de zorginstelling waar ik 20 jaar werkte als Thuisbegeleider, maakte waren kostbare schetsen in relatie tot de geportretteerde. Iemand vroeg zelfs specifiek om een tekening die gebruikt moest worden bij haar uitvaart in de toekomst. Zij was in de instelling wegens psychiatrische en somatische klachten. Dus ik kon me er van alles bij voorstellen, maar de ware betekenis voor haar er niet bij doorgronden.

En ik merkte dat het voor mensen die ik ontmoette ook aanleiding was tot het vragen om (portret0opdrachten, of iets in die sfeer. Dus, het blijft een actief onderdeel van mijn maaksels.

 

Nu voor een nieuwe opdracht wil ik tekenen gebruiken om wat te "brainstormen" over de mogelijke uitvoering van het werk. En om mijn creatieve proces voor een schilderij te prikkelen. Tekenen is dus iets wat ik altijd heb gedaan en zal blijven doen. Een paar maanden geleden bestelde ik een doos pastelpotloden, waar ik eigenlijk nog nooit eerder mee gewerkt had. En deze ga ik de komende tijd ook nog maar eens wat meer benutten.

Een paar werken heb ik nu in de galerie "tekeningen" gezet. Ik hoop dat de be-kijkers van de pagina er ook plezier aan beleven.