Schilderijen vinden een plek

Het was een mooi begin dit jaar.

Eind vorig jaar en begin dit jaar heb ik een aantal schilderijen in opdracht mogen maken.

Het was een mooie uitdaging om portretten te schilderen van mensen en dieren die ik pas leer kennen door met de opdrachtgevers te spreken en de foto’s te bekijken die als referentie dienden voor mijn te portretteren onderwerpen. Al schilderend voel ik ze tot leven komen. Mooi dat de opdrachtgevers en in wanneer het als geschenk bedoeld was, de ontvangers die verblijd werden.

Begin dit jaar heb ik een zelfportret gemaakt in het kader van het Rembrandt jaar en een portret van mijn dochter, welk portret geïnspireerd was door de overgeleverde opvattingen van Frans Hals. Die vaak mensen schilderde die lachend in jouw richting keken. Gewoon mensen die hem boeide of raakte. Ik had ze gemaakt als reactie op oproepen van de media om een werkstuk in te leveren voor publieke groepsexposities. Ze zijn daar niet terecht gekomen. Maar voor mij zijn het mooie markerings -schilderijen in mijn eigen geschiedenis, zij vinden een plek in mijn eigen collectie familie portretten.

Zie pagina Portretopdrachten