Daarom ....
Waarom is het een goed idee geweest om mijn werk te exposeren in Nieuw Tamarinde, Waar een locatie kleinschalig wonen is? Onverwachts kwam het onderwerp ter sprake toen ik thuis een praktijkopleider ontving, waar we met een stagiaire van mij die bij Thuisbegeleiding haar praktijk ervaring heeft op gedaan, hadden afgesproken.
Momenteel ben ik letterlijk vast komen te zitten door een probleem in mijn heup gewricht en kan ik mijn fietsende actieve werk bij mensen thuis niet uitvoeren. 12 juni hoop ik dat de door de specialist voorgestelde remedie zal helpen. Ik ga dan een Röntgengeleide injectie krijgen die het gewrichtskapsel moet verdoven en helpen genezen.
Maar goed, het gaat er om, dat ondertussen mijn werk toch gezien wordt op verschillende plekken. Ik heb onlangs twee openbare plekken waar ik een expositie ben gestart. Daar komen veel verschillende mensen, en je zou zeggen, komt het onder de mensen.
In kleinschalig wonen, verblijven mensen met pychogeriatrische aandoeningen en somatische problemen. Maar natuurlijk worden zij geholpen door divers personeel. Opervlakkig zou je zeggen, nou, dat is ook een "slechte plek" om te exposeren. Toen ik mijn werk daar hing was het een win win situatie. De Hoofdverpleegkundige was getipt over mijn schilderijen die op een kantoor afdeling hingen, welke gerenoveerd zou worden. Mijn werk moest ik binnen een week verwijderen. En zij wilde graag dat er op haar afdeling KSW, meer sfeer kwam. Iets om te zien en te beleven voor de bewoners. En ik, als kunstenares, produceer meer dan ik verkoop en wil mijn werk niet op een zolder stallen, dus was blij met een oplossing om het binnen een week te verplaatsen van de 5e verdieping, naar beneden. En ik wil ook wel graag kunnen bijdragen aan de behoefte van de verzorging, tot een fijnere leefomgeving voor de bewoners.
Ik sprak af, dat, wanneer ik een expositie zou hebben het werk zou kunnen ruilen. En dat als er iets verkocht word via de website ik het ook weer weghaal en eventueel vervang.
Natuurlijk vertel ik regelmatig aan mensen dat een deel van mijn werk daar hangt, maar als expositie kan ik het niet op deze website zetten, omdat bij Exto je alleen kunt plaatsen wat een korte periode ergens hangt. Er is dus verder weinig publicatie voor mijn werk hier en ik krijg niet veel respons. Dus soms verdwijnt het weleens in gedachten naar de achtergrond.
Tot deze woensdagochtend. Bij uitzondering had ik dus een werkgerelateerd gesprek bij mij thuis en maakten we even een praatje over mijn woning. Ze zag wat schilderijen, en wees er naar. Vragen en verrast.. Oh hier hangen mooie schilderijen van jou?! Ach zei ik het is maar een klein restant van wat er is over gebleven van mijn werk. En vertelde van mijn exposities.
"Oh," en voegde ik toe, "overigens hangt er ook veel bij kleinschalig wonen!"
En toen een verraste uitroep: "Oh, dan moet ik jou wat vertellen, want dat wist ik helemaal niet dat al dat werk van jou is. Ik kom daar namelijk nogal eens en ik zag de schilderijen, vroeg me af van wie zouden die zijn. En het zijn geen eens "Utrechtse" schilderijen. (grachten en de dom etc) . En ze vertelde, hoe ze een nerveuze stagiaire naar haar stageplek zou begeleiden. Het was een jonge vrouw van niet Nederlandse afkomst en de spanning droop van haar af. Toen kwamen zij de gang in, vertelde ze verder, en werd zij plotseling getroffen door schilderijen van een landschap. dat moesten mijn schilderijen van Manyaleti wel zijn. "de weg naar de bron". En plotseling getroffen riep zij uit: "Hé, dat is mijn thuisland!" alle spanning verdween en ze vertelde over haar achtergrond en hoe ze voelde dat opeens een stukje van haar thuis op deze nieuwe werkplek terug te vinden was.
Dit gaf een zinderend gevoel bij mij van binnen. En ik wist weer, waarom het belangrijk is dat mijn werk daar hangt. Ook hier, kan opeens iemand, zonder dat ik het weer aangesproken worden door schilderijen van mij. Natuurlijk wil ik als kunstenaar werk verkopen om zo te kunnen leven, dat ik meer tijd heb om te schilderen. Maar in essentie, gaat het er om, dat mijn werk communiceert en dat mensen geraakt worden en een gevoel herkennen in mijn werk.
Ik ben blij dat ik zo zonder het op dat moment te weten bijdroeg aan het welkom heten van een leerling. Wij hebben elkaar nodig en inspireren elkaar dát te doen waar voor je wordt opgeleid of opgeleid bent. En ik, kan bijdragen door mijn schilderijen.